“Daar lusten de honden geen brood van”
Dit gezegde vindt zijn oorsprong in de 17e eeuw en betekende zoveel als iemand die zo verachtelijk is dat zelfs honden geen brood van die persoon aannemen. Nu gebruiken we het meer in algemene zin om te beschrijven dat iets heel erg is. Dat u het maar weet.
Ik weet niet hoe het bij u zit maar ik kan opeens nieuwsgierig worden waar zo’n gezegde of term vandaan komt. Lang leve Wikipedia! Vervolgens gaan mijn gedachten ermee aan de haal. “Waar lusten de honden dan wel brood van” bedenk ik me dan zomaar. Helemaal als ik met mijn honden loop. Mijn gedachten snuffelen gezellig met ze mee aan het uiteinde van de lijn en gaan echt alle kanten op. Heerlijk ontspannend vind ik dat.
Het leuke is dat spreuken over honden vrijwel altijd over mensen gaan. Het beschrijft menselijk gedrag zonder dat het confronterend wordt.
· Honden aan de lijn vangen geen hazen
Als je wilt dat mensen iets bereiken, geef ze ook de vrijheid
· Wie met honden naar bed gaat, staat met vlooien op
Wie met slechte mensen omgaat raakt erdoor besmet
· Gooi geen spek in een hondennest
Besteed geen energie aan dingen waar je niets aan hebt
· Er zijn altijd veel honden om het aas
Succes wordt door velen opgeëist/als er wat te halen is heb je veel vrienden
· Met onwillige honden is het kwaad hazen vangen
Als mensen niet willen meewerken zal het niet slagen
Zomaar een paar voorbeelden van spreuken waarvan sommigen al eeuwen bestaan. En ze hebben nog niets aan actualiteit verloren. Sterker nog, we zijn qua gedrag blijkbaar nog niet heel veel geëvolueerd.
Kan je nu het thema hond ook niet uit je hoofd zetten? Mooi zo! Geef je gedachten even de ruimte want vrijwel alle “hondenspreuken” hebben een belangrijke boodschap. En ga niet te laat naar huis vanavond. Je vindt zo de hond in de pot.